جاذب انرژی، جذب کننده نوعی از انرژی و مبدل آن به انرژی يا انرژی­های ديگر است. جاذب­هاي انرژي همیشه مورد توجه بشر قرار داشته­اند، از جاذب­هاي انرژي خورشيد گرفته تا انواع جاذب­هاي شوک مکانيکي از قبيل ميراگرهاي زلزله در ساختمان­ها و جاذب­هاي ضربه در اتومبيل­ها. اولين نوع جاذب­هاي بکار رفته در اتومبيل از قبیل تایر و تعبیه فنر در زیر شاسی بيشتر جنبه آسودگي و راحتي براي مسافرين را در بر مي­گرفت. با افزايش آمار تصادفات و مرگ و مير ناشي از استهلاک ناگهان انرژي جنبشي و توقف خودرو از طريق يک برخورد شديد مهندسين به فکر طراحي سپرهایی با جذب انرژی بالا در خودروها افتادند. هنسن و همکاران [1] یک سپر خودرو با پرکننده فوم آلومینیوم طراحی نمودند و آنرا بصورت آزمایشگاهی تحت بارگذاری دینامیکی قرار دادند. همچنین از نرم افزار LS-DYNA برای شبیه­ سازی فرآیند برخورد استفاده نمودند که پیش بینی رفتار سپر در حین برخورد توسط شبیه­سازی نرم افزاری در مقایسه با نمونه­ های آزمایشگاهی با دقت قابل قبولی بدست آمد